Desperate housewife

Ontslagen ben k niet, ik heb geen verlenging van mijn proefcontract gekregen, maar het voelt wel hetzelfde. Over de reden en terecht of onterecht wil k niet discussiëren, de beslissing is genomen - punt. Maar damn, it hurts!
Niks meer gaan zeggen tegen collega's en holderdebolder vertrokken op t werk, ex-werk.
In de trein worden positieve en negatieve gedachten op luttele seconden afgewisseld.
Niet meer vroeg opstaan.
Geen leuke collega's meer.
Tijd voor mijn gezin.
Damn, geen maaltijdcheques meer.
Whoehoe, samen vakantie met hilde.
Geen kruiswoordraadseltjes meer invullen.
Geen gezeik meer over minuut te lang pauze genomen.


Voor elke deur die dicht gaat, gaat er een nieuwe open. Daar geloof ik ook echt in, maar ... ik had werk dat ik écht graag deed, collega's waarbij k mezelf kon zijn en die me aanvaardden zoals ik was.
Dat bleek uit de zoveel smsjes die ik kreeg. Dat was geweldig. Bij elk smsje kreeg ik weer tranen in mijn ogen. Het besef dat ik niet meer kan samenwerken met superlieve mensen, de angst dat die contacten na verloop van tijd toch gaan verwateren.

En hubbie heeft me superopgevangen. Hij wou me absoluut in Leuven komen halen zodat k niet te lang alleen moest zijn. Hij is me tegen 180 per uur komen halen, omdat hij niet wou dat de mensen in leuven dachten 'wat doet dat zielig hoopke bruin hier' (i love him!) en hij had comfort food mee! En als megatroost food is hij mac donalds gaan halen!
En toen we thuis kwamen, bleek hubbie nog even een complot gesmeed te hebben met Hilde. Ze stond ineens in de living met een supermooie vaas met aronskelk in met n lief opkikkertje-kaart aan. Het besef van ne geweldige man, een supervriendin, en mega-collega's gehad te hebben, werd me effe teveel, dus k heb in haar armen staan bleiten als een klein kind. Zelfs hubbie kreeg tranen in zijn ogen toen hij t zag.

Aan iedereen die me zo geweldig gesteund heeft, bedankt dat jullie er zijn voor mij. En wat voor werk ik ook doe, ik ben blij dat ik jullie ken.

Ik heb me voorgenomen om de komende tijd te genieten van de gekregen tijd, de zon (die hopelijk tevoorschijn komt) en ik ga me storten op mn huishouden.

Bree Van De Kamp, eat your heart out; there's a new desperate housewive in town!