Postpakket uit Duitsland

Dankuwel nichtje!

Therapie

Geen Thor, geen plop, of Gert en Samson. Zelfs geen Clouseau of Milk Inc, maar Mauro vraagt naar Therapy? in de auto. Niet zachtjes, maar loeihard zodat zijn luchtgitaar goed tot zijn recht komt. En hubbie doet uiteraard volledig mee met de luchtdrums...
Daar tegenover staat dat ik bijna naar het eind van de wereld werd gekatapulteerd toen ik de hippe moeder wou zijn en tegen Mauro zei dat dat jumpen toch wel cool was. (nvdr; ik vind dat absoluut niet cool, maar k wou gewoon een leuk gesprek op gang brengen tussen mijn oudste zoon en moi). Ik werd bekeken met de 'gij, ouderwetse doos'-blik... Ik ben niet meer mee met mijnen tijd... of ik moet gewoon dringend terug mijn kot uit!

Juicht gij allen

... of dat is toch wat hubbie en ik doen. Het kind is eruit geraakt, en nog vlot ook.
Eigenlijk was de bevalling nog het meest doenbare, minst pijnlijke van het hele verhaal. Want na de bevalling was ik terug even dafalgan-verslaafd als ervoor. Borstvoeding is dus helaas ook niet gelukt. We hebben geprobeerd, maar de 4de x gaat niet meer zo vlot en met 2 kinderen in huis die rondlopen is een flesje al rapper gegeven.
Maar ons pruts maakt het goed, slaapt zelfs al door, weent alleen als het flesjestijd is,... Een droom van een kind dus. Nu nog hopen dat het zo blijft.
Bedankt voor de bloemen, kadootjes, kaartjes, wensen,... en bezoek is uiteraard nog heel erg hard welkom... die suikerbonen worden hier anders alleen door hubbie opgegeten en dat is NIET de bedoeling!

Maar breekt dan toch!

Voor t geval ge mij al lang niet meer gezien/gehoord hebt; ik ben t beu. Iedereen dat zwangerschapsplannen heeft, stuur ik met plezier ne catalogus op van 'De Vreugdezaaiers' of een ander adoptiebureau. Maar als ge koppig wilt zijn en de wonderen van t zwanger zijn, zelf absoluut wilt meemaken... bij mij moet ge niet komen klagen!
Maar als ik die Eva tegenkom, dat niet van diene appel kon afblijven, maar die krijgt toch ne serieuzen toek op haar bakkes!

Alles is klaar voor de baby, hier en daar moet nog wat gedaan worden voor de bevalling, paar dingen zijn toch maar verschoven naar achter de bevalling, maar t zou nu wel mogen komen, we zijn er (ongeveer) gereed voor.

Maar meer dan gereed, ben k t vooral heel erg beu om elke avond in bed te kruipen en daar om de zoveel tijd uit te komen voor naar de wc te gaan, nog ns te drinken, kersenpitkussen op te warmen, in bad te gaan en dafalgan te nemen. En nee, uiteraard is dat niet allemaal op t zelfde moment nodig. Fles water aan t bed zetten is geen optie want t lijkt altijd wel of k 40 dagen met Mozes door de woestijn heb gelopen en een koud glas water de enige rots lijkt te zijn waar dan water uitkomt.

Dus wat k nu gewoon hoop, is dat mijn water breekt. Dan ben k zeker dat k niet iedereen voor niks iedereen uit zijn bed zit te bellen, niet voor niks tijden zit op te schrijven,...


bijkomende opmerking: als ge per ongeluk op zo'n klein katteke trapt, is dat just n kuiken dat piept. Ik ben er nog niet achtergekomen of dat geluid tzelfde blijft als ge dat expres doet. Ook nog niet kunnen uitproberen wegens niet echt pedagogisch met kinderen die hier rondlopen